53. Hoe Chili veranderde in vijf jaar

Alfred in Chili

We zijn nu al weer een paar dagen in Nederland... tijd voor een terugblik op 5 jaar Chili. Wat is er in die tijd allemaal veranderd? Nu ik weer wat in Assen rondrijd, moet ik natuurlijk meteen het verkeer in Santiago noemen. Sinds 2014 is het alleen maar gekker geworden op de weg. Steeds meer mensen kunnen een auto betalen en die auto's passen al lang niet meer op het wegennet. Dus worden allerlei trucs bedacht om de capaciteit van de wegen optimaal te benutten. Zo hebben we weefvakken mogen verwelkomen en meerbaans rotondes. Natuurlijk werkt dat in het begin voor geen meter, omdat mensen niet meteen begrijpen hoe ze het weefvak of de meerbaans rotonde moeten gebruiken. De rotonde bij ons in de buurt stond dus meerdere keren helemaal vast. Maar goed, het is gewoon even wennen voor iedereen. De echte oplossing is natuurlijk om mensen úit de auto krijgen, maar dat lukt nog amper. In 2014 was Chili nog een land wat met de rug naar de rest van de wereld stond. Er was veel onbegrip voor andere culturen en gebruiken. Ik heb heel vaak moeten uitleggen waarom ik dingen op een bepaalde manier deed, want "zo hoort het toch niet". Ik merkte ook dat ik als buitenlander een rariteit was, regelmatig werd je aangestaard in de metro of de bus. In de afgelopen vijf jaar werd het voor Chilenen steeds goedkoper om naar het buitenland te vliegen en kwamen er steeds meer toeristen en immigranten naar Chili. Ook het internet helpt natuurlijk mee, vooral omdat steeds meer Chilenen Engels spreken. Je merkt daardoor dat het land zich opent: men vindt het normaler dat er ook andere culturen en gebruiken zijn en staat daar meer voor open. Het is daarmee ook steeds makkelijker om als buitenlander in Chili te leven, al is er natuurlijk nog steeds veel te winnen. Last but not least: voetbal! Kort voor mijn komst naar Chili ontpopte zich een gouden generatie voetballers. Al op het WK van 2014 legden Sanchez, Vidal, Bravo en consorten Brazilië het vuur aan de schenen. Maar waar Nederland na het WK diep wegzakte, ging Chili verder: in 2015 werd Chili in eigen land voor het eerst in de geschiedenis Zuid-Amerikaans kampioen! Ik had kaartjes voor de finale en ik heb nog nooit zoiets meegemaakt... drie uur van tevoren zaten al 50.000 supergespannen fans in het stadion. Na de winnende penalty tegen Argentinië barstte een prachtig volksfeest los, iedereen stond op straat te dansen, volwassen mannen vielen huilend in elkaars armen, alle clichés bij elkaar. En een jaar later werd ook het Amerikaans kampioenschap in de wacht gesleept, weer tegen Argentinië na penalty's, en weer met een groot feest erna. Wat een weelde! Helaas was dat het ook... de daaropvolgende kwalificatie voor het WK ging hartstikke mis en niet Chili, maar Peru ging naar het WK 2018. Ik dacht als Nederlander in Chili twee kansen op een leuk WK te hebben, maar dat ging dus twee keer faliekant mis. De eerste toppers haken nu af bij het Chileense elftal, dus Chili zit nu middenin de crisis waar Oranje twee jaar geleden zat. We hopen maar dat ook Chili zich weer zo weet te herstellen als Oranje momenteel doet! In de studio bij De Wereld van BNNVARA mocht ik er meer over vertellen.