Polskie Chalołin

Felieton Tomasza Olbratowskiego

Aspirujemy do kręgu zachodniej kultury, fajnie, ale są pewne konsekwencje i obowiązki, które musimy jedne ponieść, drugie wypełnić. Jedną z nich jest świętowanie halołina. Wiecie: dynia srynia, przebieranki za potwory, duchy i upiory, a także wampiry i inne świry. Strzygi, gargulce, wkrętaki, golemy, hydry, heble. Jest to co prawda młyn na wodę piekła, ale kultura zachodnia obowiązuje. Mnie jest łatwo świętować hałolin, bo nie muszę zakładać maski. Kiedyś w hałolin sąsiedzi hałasowali, zapukałem, żeby uspokoić i dostałem cukierka. Ale fakt, że bierzemy taki element kultury, nie oznacza, że nie możemy go zmodyfikować na potrzeby naszego kraju.