Ds. A. Vroegindeweij: Het voorhangsel scheurde (1)

Vorming voor elke dag

Kruis

Want aan het kruis hangt Jezus, de Zone Gods, Die in bange zielesmart uit moet roepen: Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten? En aan de voet van het kruis zien we schimpende Joden, vloekende krijgsknechten en huilende vrouwen. Wie zou niet huiveren bij alles wat hij hier ziet en hoort? En toch: Goede Vrijdag! Want hier wordt God met de zondaar verzoend. Hier kan genade gevonden worden voor een schuldig mens, die zijn zonden en schuld leert belijden voor het aangezicht des Heeren. Hier komt de Heere aan zijn eer, maar hier is er ook zaligheid voor het volk Gods, dat met al haar noden en behoeften tot de Heere gevloden komt. Die in Jezus Christus nog genade kan en wil bewijzen. Straks klinkt het uit de mond van de lijdende Christus: Het isvolbracht!

Verzoening

En dan is inderdaad dat grote werk der verzoeningvolbracht, waartoe Christus de heerlijkheid des hemels verlaten heeft en naar de aarde toegekomen is. En de Heere hecht aan datvolbrachtewerk van Christus zijn zegel, door het teken dat geschiedde in de tempel op het ogenblik dat Christus stierf. En daar lezen we van in onze tekst: En zie, het voorhangsel des tempels scheurde in tweeën, van boven tot beneden.

We zullen allen wel weten wat er met het voorhangsel van de tempel bedoeld wordt. Het was het kleed, dat in de tempel tussen het heilige en het heilige der heilige inhing. Het was een kleed uit één stuk gemaakt, en het mocht nooit terzijde worden geschoven, want daar in het heilige der heilige was de woonplaats Gods. Slechts eenmaal per jaar, op de Grote Verzoendag, mocht de hogepriester het een weinig oplichten om het heilige der heilige te betreden en daar verzoening te doen voor de zonden des volks. Hij mocht

slechts enkele ogenblikken in die gewijde ruimte vertoeven om bloed te sprenkelen, waarmee hij heenwees naar het offer, dat eenmaal op Golgotha zou wordenvolbracht.

Gesloten

De plaats waar de Allerhoogste woonde was onherroepelijk afgesloten voor het volk, ja zelfs voor de priesters, de dienaren Gods. Welk een verschil in omgang met de Heere voor en na de zondeval. Voordat de mens gezondigd had, ging hij vertrouwelijk om met de Heere, kende hij de verborgen omgang met God, waar de ziel des mensen haar hoogste verlustiging in vond. Maar door de zonde is de scheiding gekomen. Zie maar naar de tempel. Daar hangt het voorhangsel tussen God en volk in. Daar kan men de scheiding tussen de Heere en de mens duidelijk aanschouwen. De natuurlijke mens heeft daar geen last van. Voor hen, die aan hun zonden en aan hun Godsgemis zijn ontdekt, is dat echter een vreselijke zaak. Zij gevoelen de last van de toorn des Heeren tegen de zonde. Zij gevoelen dat ze buiten de gemeenschap met God verloren mensen zijn.

Hun verlangen gaat uit naar de gemeenschap met God de Vader. Maar voor hen is dat voorhangsel het teken, dat de toegang tot God geheel en al is afgesloten. Voor hen is dat voorhangsel het teken van de ongenade Gods vanwege de zonde. Voor hen is dat voorhangsel het teken, dat de weg naar de troon der genade is afgesloten. Dat voorhangsel hangt daar, opdat een ieder weten zou, dat geen mens God kan aanschouwen en leven, zonder dat er eerst een weg tot God gebaand is, zonder dat er eerst verzoening teweeggebracht is.